تفاوت بین حفاری، حفاری و ریمینگ

حفاری: استفاده از مته برای پردازش سوراخ های روی قطعه کار ابتدایی ترین روش پردازش سوراخ است.

حفاری: از یک ابزار خسته کننده برای انجام پردازش سطح در یک سوراخ موجود برای بهبود دقت و پرداخت سطح سوراخ استفاده کنید.

ریمینگ: استفاده از ریمر برای تکمیل سوراخ حفر شده برای بهبود دقت ابعادی سوراخ و کاهش زبری سطح.

حفاری: برای پردازش موقعیت هایی با قطر سوراخ کوچک و عمق سوراخ طولانی مناسب است. این می تواند دقت ابعادی آن 13 تا 11 را به دست آورد و مقدار زبری سطح مقدار ra 50 تا 12.5 میکرومتر است.

خسته کننده: مناسب برای مواردی که نیاز به دقت موقعیت سوراخ بالایی دارند، مانند اتصال و پردازش تطبیق سوراخ های داخلی. دقت ابعادی می تواند به 8 تا it7 برسد و مقدار زبری سطح 1.6 تا 0.8μm است.

Reaming: دارای اثرات پردازشی با دقت و کیفیت بالا است. دقت ابعادی می تواند به سطح 7 تا 9 برسد و زبری سطح می تواند به 8/3 تا 2/3 میکرومتر برسد.

حفاری: مناسب برای شرایط پردازش که قطر سوراخ کوچک و عمق سوراخ نسبتا زیاد است.

خسته کننده: مناسب برای مواردی که دقت موقعیت سوراخ مورد نیاز است، مانند اتصال و پردازش تطبیق سوراخ های داخلی.

Reaming: مناسب برای پردازش سوراخ های رزوه ای و سوراخ های صاف.